بیماری کریستال کلسیم یا بیماری نقرس کاذب

کریستال های کلسیم می توانند در لایه سینویال مفصلی، تاندون ها، لیگامانها و بافت نرم اطراف مفصلی رسوب کنند و باعث التهاب در محل مربوطه شوند که بترتیب به آن ها آرتریت، تاندونیت (پری آرتریت) می گویند. غالبا ‪این التهاب ها غیرفعال و بدون بروز هیچ نشانه ای در بیمار هستند بخاطر اینکه آنها در اعماق این بافتها رسوب کرده اند و کریستال ها نمی توانند موجب التهاب شوند و غیر فعال اند. بسیاری از افراد سال هاست که این رسوبات کریستالی را در مفاصل خود دارند بدون اینکه برای آنها مشکلی ایجاد کند با این وجود، اگر کریستال ها از محل خود در تاندون و یا غضروف حرکت کرده و در معرض سیستم ایمنی بدن فرد قرار بگیرد، می تواند موجب حملات شدید التهابی شود. مشخصه این بیماری، بروز التهاب های حاد و مکرر مفصلی همراه تب، در افراد مسن است (شبیه نقرس ولی کمی خفیف تر). شایعترین محل بروز علایم، زانو است ولی دیگر مفاصل نیز می توانند درگیر شوند.

علل زمینه ای و ریسک فاکتورها اصلی ترین علت آن، افزایش سن است. دیگر علل بدنبال ضربه مفصل یا تاندون، عفونت یا تب، استرس بزرگ به قلب مانند عمل جراحی قلب یا سکته قلبی - بیماریهای متابولیکی: که تنظیم سطوح کلسیم و پلی فسفات را تحت تاثیر قرار می دهند، بیماری هایی از قبیل هایپرپاراتیروئیدیسم (فعالیت بیش از اندازه غدد پاراتیروئید) ، هموکروماتوزیس (معروف به بیماری ذخیره آهن) و بیماری کمبود منیزیم. - فاکتورهای ژنتیکی: تحقیقات اخیر نشان داده است که اختلال در ژن می تواند منجر به تولید بیش از اندازه  پیروفسفات شود، که در نهایت باعث رسوب گسترده کریستال های کلسیم می شود. در اینحالت ممکن است حملات مکرر آرتریت حاد کریستال ، در سنین پایین و دور از انتظار، مثلا ۲۰ تا ۳۰ سالگی رخ دهد. عوامل دیگر نیز وجود دارند که می توانند باعث این بیماری شود؛ مثلا دیابت، خوب کار نکردن کلیه ها و یا سطح بالای کلسیم در خون. نشانه های بیماری در این بخش ما به بررسی نشانه های دو نوع از این بیماری که شایع تر است می پردازیم، یعنی آرتریت حاد کریستال (نقرس کاذب) و التهاب تاندون های کلسیمی (پری آرتریت) نشانه های بیماری آرتریت حاد کریستال شامل موارد زیر است: -درد ناگهانی و خشکی و سفتی در مفصل آسیب دیده (بیشتر زانو) -تورم و حساسیت ‪در مفصل مبتلا -پوست قرمز و ملتهب در سرتاسر مفصل -افزایش دمای بدن -و در آخر اینکه فرد بطور کلی احساس بیماری و ناخوشایندی در بدن می کند. این علائم به مدت چند روز و یا دو هفته قبل از آنکه بطور کامل ناپدید شود، طول می کشد. نشانه های بیماری التهاب تاندون های کلسیمی شامل موارد زیر است: -تورم همراه با درد در اطراف مفصل (بیشتر شانه) -تاندون های برآمده و برجسته در نتیجه رسوبات کریستالی -قرمزی و حساسیت در اطراف مفصل این علائم پس از ۲ تا ۴ هفته به حالت عادی بر می گردد. تشخیص تشخیص قطعی این بیماری با آسپیراسیون مفصل (کشیدن مایع مفصلی) است که در آن میتوان کریستال های لوزی شکل فسفات کلسیم را مشاهده کرد. درمان درمان بیماری، غیرجراحی است و شامل درمانهای طب فیزیکی است. درمان مرحله حاد: کمک به تسکین درد، کاهش التهاب و کوتاه کردن طول مدت حملات می باشد. ماساژ یخ، مسکن های ساده مثل استامینوفن و داروهای غیراستروئیدی ضد التهابی (NSAID)، گاهی از کلشی سین نیز استفاده می شود. تزریق و آسپیراسیون مفصلی(کشیدن مایع مفصل) گاهی پزشک با استفاده از یک سرنگ مایع مفصلی را خارج می کند، این عمل، آسپیراسیون نام دارد که می تواند از فشار بالای مفصلی کاسته و درد شدید ناشی از آن را تسکین دهد. این روش سریع و نسبتا ساده است و تسکین سریع را برای بیمار به ارمغان می آورد. معمولا وقتی مایع بیرون کشیده شد، پزشک حجم کمی (۲-۱ میلی لیتر) استروئید طولانی اثر را به داخل مفصل تزریق می کند. این کار باعث کاهش التهاب مفصل و جلوگیری از ساخت بیشتر مایع مفصلی می شود. در التهاب تاندون های کلسیمی، اگر مقدار زیادی مایع درلایه های عمیق مفصل شانه وجود دارد، پزشک می تواند این مایع را با سرنگ خارج کرده و سپس تزریق استروئیدی انجام دهد. درمان مرحله غیر حاد (فاز توانبخشی): ‎مشاوره تغذیه و کنترل وزن، دارو درمانی، فیزیوتراپی، ورزش درمانی شامل حرکت دادن مفاصل در محدوده نرمال دامنه حرکتی است و سپس تمرینات تقویتی عضلات.