بازگشت
بیماری یا کنترکچر دوپویترن (ِDupuytren Contracture)
بیماری یا کنترکچر دوپویترن (ِDupuytren Contracture)
بیماری دوپویترن، ضخیم شدن فاسیای کف دست (بافت زیرجلدی)، گره های کف دست و انگشتان، کلفتی و چسبندگی پوست، ضخیم شدگی نواری شکل (band) تاندون ها و در نهایت انقباض و جمع شدگی انگشت میباشد (شکل زیر، ۳ مرحله).
در کف دست انسان، زیر پوست، یک بافت محکم به شکل پرده به نام فاشیای کف دستی Palmar fascia وجود دارد. گاهی اوقات بدون هیچ دلیل مشخصی در بعضی افراد قسمتی از این پرده کلفت شده و طول آن کم میشود. با کوتاه شدن این پرده ممکن است تعدادی از انگشتان دست خم شده و در همان حالت خم شده باقی بمانند. در این بیماری افزایش تولید و رسوب کلاژن های تیپ ۱ و ۳ گزارش شده است. فاکتورهای خطر (ریسک فاکتور) در بروز این بیماری شامل ژنتیک، فعالیت هایی با فشارهای مکرر در کف دست، سابقه شکستگی مچ دست، جنس مذکر، سن بالا، مصرف سیگار، ایدز (AIDS) و دیابت طولانی مدت میباشند و از نظر شیوع، بیشتر انگشتان ۴ و ۵ را درگیر می کند.
دوپویترن در دیابتیک ها دارای خصوصیات ویژه است: گرفتاری بیشتر انگشتان ۳ و ۴ و بروز بیشتر در زنان علیرغم شدت افزونتر در مردان.
علائم
شروع کنتراکچر دوپویترن بدون درد، پیشرونده و تدریجی است. در ادامه نوارهای کلفت، گره و توده ها و سفتی پوست ظاهر می شوند، دامنه حرکت (ROM) انگشتان محدود می شود و کارکرد دست افت می کند. بروز درد ممکن است ثانویه به مشکلات دست، بروز بکند. بند انگشتان شاید دچار کبودی و سائیدگی گردد. این بیماری معمولا در مراحل پیشرفته، دردناک نیست.
تشخیص
بر اساس شرح حال و معاینه بالینی است.
در این بیماری حتما باید وجود بیماری "کپسولیت چسبنده" همزمان بررسی گردد. همچنین برخی آزمایشات خونی از جمله چک HbA1C، کارکرد تیروئید و اتوایمیون بدن باید انجام گردد.
در صورت مشاهده توده در افراد جوانی که فاکتور زمینه ای مشخصی برای دوپویترن ندارند، انجام بیوپسی جهت رد سارکوم (بدخیمی) لازم است.
درمان
درمان بیماری در ابتدا غیرجراحی است.
شامل دارودرمانی (پماد و خوراکی) و تزریق های تخصصی مثل استروئید موضعی، پرولوتراپی و PRP، اولتراسوند و فیزیوتراپی، کاردرمانی در کنار استفاده از اسپلینت های مختلف (مثل شکل زیر).
عود بعد از درمان شایع است.
اگر شدت خمیدگی انگشتان به حدی باشد که بیمار در انجام فعالیت های روزمره اش با مشکل جدی مواجه شود، درمان جراحی توصیه می گردد.
بهتر است قبل و بعد از عمل جراحی، استفاده از اسپلینت، ورزشهای تقویتی و کششی توصیه گردد. بعد از جراحی معمولا دست بیمار تا ۶ هفته در یک اسپلینت می ماند تا از برگشت بیماری جلوگیری کند و بعد از آن هم بیمار باید تا ۶ ماه اسپلینت را شبها ببندد.
مطالب مرتبط: (کلیک کنید)
