ورزش برای بیماران تحت پیوند مغز استخوان (BMT)
برنامه ورزشی برای بیمارانی که تحت پیوند مغز استخوان قرار می گیرند از جهت کاهش عوارض بالینی، زمان بستری بیمارستانی، افسردگی و انزوای اجتماعی حائز اهمیت می باشد.
در این بیماران تمرینات "دراز کشیده طاقباز" و "نشسته" به طور کلی قابل تحمل هستند ولی ورزش های "ایستاده" هر چند موقت و کوتاه برای کاهش کرامپ و کوتاهی عضلات پشت ساق پا لازم هستند.
تمرینات طاقباز مثل "دراز نشست" خفیف به شکلی که کمر از روی تخت بلند نشود مفید و فوق العاده راحت است.
تمریناتی که با حرکات کلیه مفاصل باشد، ورزش های هوازی مثل راه رفتن و دوچرخه ثابت، تمرینات تقویتی سبک مانند استفاده از دمبل های کوچک و پل زدن، همچنین تمرین تنفس عمیق برای جلوگیری از عفونت و آتلکتازی ریه می توانند کمک کننده باشند.
برای بیمارانی که قادر به بلند و خارج شدن از تخت خود نیستند (bedridden)، دوچرخه های ثابت مخصوص تخت (bedside stationary bicycle) طراحی شده است.
بیماران تحت BMT، به علت مصرف استروئید (کورتون) طولانی مدت، مستعد ضعف عضلات (میوپاتی) و کاهش بیشتر تراکم استخوان هستند که با ورزش های تقویتی در بهبود یا جلوگیری از آن باید تلاش کرد.
تحقیقات نشان داده اند ورزش های هوازی مثل تردمیل حداقل ۳۰ دقیقه روزانه به مدت ۶ هفته در بیماران BMT، عملکرد فیزیکی، علایم کلی فرد و تعداد پلاکت های خون را تا حدی بهبود می بخشد.
در "بیماران دچار پیوند علیه میزبان" (GVHD) که دچار اسپاسم عضلات هستند، دارو درمانی با داروهایی مثل کاربامازپین، کینین و یا باکلوفن، می تواند مفید باشد.
مطالب مرتبط: (کلیک کنید) سندرم تحلیل فیزیولوژیک (deconditioning)