ورزش در بیماران سرطانی (۱) Exercise for the Cancer Patient
پارامترهای مهم که با ورزش قابل اصلاح هستند شامل تناسب قلبی ریوی (cardiopulmonary fitness)، خستگی، کیفیت زندگی (quality of life)، افسردگی، اضطراب و همچنین کارکرد ایمنی می باشند.
تحقیقات نشان داده اند فعالیت فیزیکی اثر حفاظتی بر روی رشد بعضی سرطانها مثل کولون (روده بزرگ) و پستان دارد.
توجه: چاقی (obesity) یکی از فاکتورهای خطر در احتمال بروز مرگ در هر دو جنس مرد و زن می باشد و بیشترین ارتباط را با کانسر لوله گوارش، کلیه، پستان، پروستات، مشکلات زنانه و بدخیمی های خونی دارد.
توصیه های پیشگیری کننده در بیماران کانسری شامل حداقل ۳۰ دقیقه (۴۵ تا ۶۰ دقیقه ارجح) "فعالیت فیزیکی" با شدت متوسط تا شدید ۵ تا ۷ روز در هفته برای بزرگسالان و حداقل ۶۰ دقیقه برای کودکان و نوجوانان می باشند.
توجه: از بین کلیه ورزشها، به علت محاسنی همچون راحتی استفاده در بیمارانی که مشکل تعادل یا موقعیتی دارند، دوچرخه ثابت (cycle ergometry)، جزو پرطرفدارترین ها در بین بیماران می باشد، ولی در کل معمولا شروع ورزش در پروتکل های تعریف شده، معمولا با پیاده روی (walking) در منزل یا باشگاه ورزشی است.
توجه: در بیمارانی که دچار اختلالات انعقادی می باشند باید از انجام "ورزش های ایزومتریک" به علت احتمال افزایش فشارخون و خطر خون ریزی مغزی و همچنین "ورزش های با شدت بالا" به علت احتمال خون ریزی داخل مفصلی و عضلانی اجتناب نمود.
توجه: اگر تعداد پلاکت بیش از ۳۰۰۰۰ باشد، محدودیتی از نظر "انجام انواع ورزش ها" نخواهد بود.
توجه: اگر تعداد پلاکت بیش از ۱۰۰۰۰ باشد، محدودیتی از نظر "ورزش هوازی" نخواهد بود.
توجه: اگر تعداد پلاکت کمتر از ۱۰۰۰۰ باشد، ورزش درمانی فعال توصیه نمی گردد.
مطالب مرتبط: (کلیک کنید) سندرم تحلیل فیزیولوژیک (deconditioning)