این مقاله قبلا در سایت ورزشی آی اسپورت ارائه شده است:
علت ارائه این مقاله، گرفتاری مزمن زانوی "کوین استروتمن"، هافبک دفاعی ۲۵ ساله و مطرح باشگاه آ اس رم (AS Roma) و تیم ملی کشور هلند، به "سندرم سیکلوپس" و همزمانی آن با سال برگزاری "جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل" و مسئله انتقالش به باشگاه منچستریونایتد می باشد.
بدنبال صدمه زانوی چپ استروتمن در بازی تیم های رم و ناپولی در ماه مارچ ۲۰۱۴ و پارگی رباط صلیبی قدامی (anterior cruciate ligament) او، با نظر کلیه پزشکان، قرار بر عمل جراحی زانو ایشان شد و در نهایت به درخواست خود او، عمل ترمیم رباط تحت هدایت تیم پزشکی بیمارستانی در آمستردام انجام گرفت و دوره توانبخشی ایشان تقریبا چند روز بعد از عمل، آغاز گردید. لازم به ذکر است، اکثر ورزشکارانی که در کشور دیگری، مشغول به فعالیت هستند، در صورت مصدومیت های شدید، معمولا به علل مختلف از جمله مسائل روحی و روانی، مشاورین و اطرافیانشان، پزشکان کشور خود را ترجیح می دهند که این تصمیم می تواند محاسن و معایبی را بهمراه داشته باشد. در مقالات بعدی سعی خواهد شد تا به این مسئله پرداخته شود.
در مورد پیش آگهی و بهبود وضعیت زانوی استروتمن نظرات مختلفی مطرح شد. عده ای از جمله دکتر بروتزی پزشک سابق تیم فوتبال رم، معتقد بودند با توجه به عمل جراحی نه چندان موفق ACL، بهبودی کامل این هافبک برای بازگشت به میادین، محال خواهد بود و همچنین بازیکنانی که انجام جراحی و توانبخشی خود را خارج از باشگاهشان ترجیح می دهند، بیشتر مستعد ابتلا به این نوع مشکلات هستند و گروه دیگری از پزشکان نظر مخالف را قبول داشتند تا نهایتا استروتمن برای حفظ شانس بازگشت خود، تن به جراحی دوم داد.
سندرم سیکلوپس (Cyclops Syndrome)
این بیماری در اصل عارضه جراحی ترمیم پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) زانو است که بعد از یک دوره بهبودی گذرا، به دنبال ایجاد توده کوچکی از بافت فیبروتیک (غیرطبیعی) در محل جراحی، بروز می کند و در نتیجه به علت گیرافتادگی این گره حین حرکت مفصل و عدم افزایش طول لازم لیگامان در حرکات نرمال زانو، کارکرد آن مختل می گردد. علایم این بیماری معمولا شامل صدای کلیک همراه با درد، احساس قفل شدگی در حین راست کردن زانو و محدودیت باز شدن کامل (full extension) آن، احساس ناراحتی در حالت دراز کشیدن طاقباز، راه رفتن و دویدن می باشند. این سندرم معمولا پیشرونده است و تنها راه درمان آن، جراحی مجدد و برداشت گره می باشد. معمولا بیماران از جراحی مجدد به شرط رعایت اصول درمانی، نتیجه مطلوبی می گیرند.
تئوری های مطرح شده درمورد علل سندرم سیکلوپس متنوع هستند. اولی عارضه جراحی و بعلت تکنیک نامناسب جراح در پیوند یا به دنبال رسوب بافت های ریز داخل مفصلی باقی مانده از عمل می باشد و دیگری التهاب و رشد نامناسب بافت پیوندی جدید و تشکیل بافت فیبروزه (غیرطبیعی) در محل ترمیم است که این عارضه، مربوط به دوره توانبخشی (rehabilitation) بیمار و به علت میکروتروماها یا همان آسیب های ریز و مکرر رخ می دهد. راه های پیشگیری توصیه شده برای کاهش احتمال بروز این سندرم، بجز مورد نقص تکنیکی جراح، بترتیب شستشوی کامل و دقیق فضای داخل مفصل و اطراف کشکک بعد از اتمام جراحی و دیگری طی دوره ریکاوری در مدت زمان تعیین شده توسط متخصصین و پرهیز از درمان بسیار فشرده و تهاجمی می باشد.
در نهایت، اکثر قربانیان پارگی ACL که دچار عوارض مزمن می گردند، ورزشکارانی هستند که برای حضور مجدد در میادین، سعی در اتمام دوره توانبخشی خود، در موعدی زودتر از زمان تعریف شده دارند.
با توجه به اینکه پیش آگهی "سندرم سیکلوپس"، به عواملی متعددی بستگی دارد، تخمین میزان و زمان بهبودی آن، کار بسیار دشواری می باشد و در نتیجه به علت ریسک بالا، جذب چنین بازیکنانی، فقط بعد از بهبودی کامل و با انجام معاینات تخصصی و اقدامات تصویربرداری پیشرفته معقول بنظر می رسد.
مطالب مرتبط:
بیماریهای زانو و ساق (کلیک کنید)