"ام اس" در بارداری (MS in Pregnancy)
همانطور که می دانیم میزان بروز MS در جنس مونث حدود دو تا سه برابر بیشتر از مذکر است و بیماران معمولا در همین سنین باروری تشخیص داده می شوند در نتیجه MS برای خانمها از نظر شرایط قیل، حین و بعد از بارداری بسیار با اهمیت است.
خوشبختانه تاثیر MS در بارداری ناچیز است و بیماران از این نظر باید اطمینان کامل داشته باشند که عوارض بارداری مثل سقط جنین، سزارین اجباری، حاملگی نابجا و درگیری خود جنین در MS افزایش نخواهد یافت.
از طرفی، بارداری نه تنها باعث عود یا تشدید بیماری MS نمی گردد بلکه در این دوره بخصوص سه ماهه سوم، احتمال عود MS را نیز کاهش می یابد.
در دوره بارداری تغییرات بیولوژیکی مختلفی مثل کاهش ایمنی بدن و افزایش میزان ترشح هورمونها اتفاق می افتد که باعث کاهش پروسه های التهابی بدن و تقویت مکانیسم های ترمیمی سیستم اعصاب مرکزی (CNS) می گردد.
باید توجه داشت که به دلیل برگشت سطح هورمونها در دوره بعداز بارداری، احتمال عود MS در سه اول بعد از بارداری (postpartum) افزایش می یابد ولی سپس به میزان قبل از حاملگی (prepregnancy) می رسد. میزان عود MS در دوره postpartum به وضعیت بیماری در یکسال پیش از بارداری نیز مربوط می باشد.
در دوران شیردهی (breastfeeding) کاهش و افزایش فعالیت بیماری هر دو گزارش شده اند و فعلا نظر قطعی در این رابطه وجود ندارد.
درمان دارویی MS در بارداری
اساس درمان MS، درمانهای اصلاح کننده بیماری ام اس (DMTs)، درمانهای عود و کنترل علایم بیماری می باشد.
DMTs: اصولا استفاده از DMTs در دوره بارداری ممنوع هستند ولی در صورت نیاز و اجبار، گلاتیرامر استات بهترین انتخاب خواهد بود.
فاز حمله (عود) نیز بوسیله یک دوره کورتون با دوز بالا (پردنیزولون، پردنیزون و یا متیل پردنیزولون) کنترل می گردد. در صورت امکان به علت عوارض احتمالی استروئید (کورتون) بر روی جنین در سه ماهه اول، ترجیحا کورتون در سه ماهه دوم و سوم تجویز می شود.
اخیرا برخی تحقیقات نشان داده اند IVIG می تواند میزان عود MS در دوره postpartum را کاهش دهد.
مطالب مرتبط: کلیک کنید
توانبخشی در MS