بیماریهای مفصل آکرومیوکلاویکولار (Acromioclavicular Joint Diseases)
مفصل AC، بین آکرومیون (قسمتی از استخوان کتف) و کلاویکل (ترقوه) در بالای شانه قرار دارد و توسط کپسول و سه رباط (لیگامان) احاطه شده است تا باعث پایداری بیشتر شانه و کتف (اسکاپولا) در حال حرکت و استراحت شوند.
درگیری مفصل AC، می تواند به شکل آرتریت (التهاب حاد یا مزمن و آرتروز مفصل)، کپسولیت (التهاب حاد یا مزمن کپسول مفصلی)، پارگی (sprain) لیگامانها و کپسول در اثر ضربه مستقیم (تروما) یا پرتاب کردن و در نهایت شکستگی مفصل و استخوانهای آن باشد.
بیماران با درگیری مفصل AC، معمولا از درد جلو و بالای شانه شکایت دارند. این درد می تواند رادیکولار یا منتشر باشد و مثل مشکلات فتق دیسک گردن، درد انتشاری از گردن به دست و به پشت بدهد. برخی بیماران درد خود را در زمان انجام فعالیت های روزمره بیان می کنند (مثل پوشیدن یا درآوردن لباس و برداشتن وسیله ای از کابینت و غیره) و برخی دیگر بدون علامت یا درد در استراحت دارند.
تشخیص
بر اساس شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی کامل و تخصصی شانه، گردن و پشت می باشد.
توجه: در صورت مزمن شدن درگیری مفصل AC، بروز دیگر بیماریهای شانه مثل سندرم گیرافتادگی شانه و تاندونیت روتاتورکاف، تاندونیت بایسپس، گرفتگی عضلات و مشکلات میوفاسیال معمول هستند و پزشک باید به آنها نیز توجه کند.
توجه: بسته به نوع بیماری مفصل AC، محدودیت حرکت شانه ممکن است باشد یا نباشد.
عکس رادیولوژی معمولا لازم است تا بتوان شکستگی همراه (در صورت وجود سابقه ضربه) را رد کرد. MRI در موارد مقاوم به درمان و شک تشخیصی مفید خواهد بود.
درمان
در حالت کلی درمان غیرجراحی و طب فیزیکی است.
درمان در فاز التهاب شامل استراحت و بی حرکتی موقت توسط بریس، اجتناب از حرکات تشدید کننده، ماساژ یخ و دارودرمانی (ضد درد و التهاب) و تزریق تخصصی داخل مفصلی، بین ۱ تا ۶ هفته (بسته به علت) می باشند.
توانبخشی: ورزش درمانی تخصصی، تیپینگ (taping)، تزریق تخصصی استروئید، پرولوتراپی و PRP، فیزیوتراپی، لیزردرمانی،
جراحی
فقط در موارد پارگی رباطها به شرط درگیری شدید (درجه ۴ تا ۶).
مطالب مرتبط: (کلیک کنید)